Saturday, October 13, 2012
Yung puntong sising sisi ka na. Yung pakiramdam na gusto mong tumakbo, Pero hindi ka makatakbo.
Yung pareho pakiramdam ng sukang suka ka na pero wala kang masuka.
Yan ang pakiramdam ko ngayon. ganyan ang pakiramdam ng pinilit kang pumasok sa isang sitwasyon na ayaw mo. unting unti nitong linalamaon ang kalayaan na dapat sana'y maligaya mong nagagamit. Parang ninagaw ng isang batang kalye ang iniingat ingatan mong kalayan. Ninagaw ng isang impostor na batang kalye.
Yung pakiramdam ng pag sakripisyo sa isang bagay na walang katuturan.
Para ka lang ng sulat ng essay na hindi mo lang naman ipapasa.
Yung pakiramdam na gamitan na na lang. Wala ng pagmamahal na dapat ipaglaban. Para lang walang katapusang giyera na mamatay na ang inosente.
Hindi ito ang pinaglaban ko. Hindi din ito ang kinalakihan ko. At hindi ito ang pinangarap kong buhay. Ang buhay na puno ng lungkot at pagsisisi.
Parang isang bilango, ngpipipiglas upang palabasin sa kulungang cemento. Walang hangin, walang araw, isang madilim na palagid ang lugar na hinihangin sakin.
Isang impyerno ang kapalit ng isang buhay na langit na minsan ipina mahagi ko.
Unting unting parin pipiglas, para mabawi ang ng hihingalong buhay na naiwan. Hahayaan kong masukatan, hahayan kong matikman ang kamatayan. Makapiglas at makaalis lang sa impyerong ibingay ng isang impostor na bata. isa palang demnyong ng tatago sa mascarang bata.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment